Eerste stappen als trainer
Naast mijn internationale schaakcarrière ben ik al jaren met veel plezier actief als schaaktrainer. Mijn eerste stappen hiervoor zette ik al op jonge leeftijd. Op het EK in Rimaskva Sobota was mijn ontgroening als 18-jarige coach van Jeroen Willemze.
Mijn loopbaan als trainer
In mijn loopbaan als schaaktrainer heb ik de diversiteit aan trainingen altijd als erg inspirerend ervaren. Of er nu een individuele topper langs kwam of een groep enthousiaste clubschakers. Het blijft boeiend om te zien hoe je stapjes vooruit kunt maken en de interactie in gang kan zetten. Door mijn lerarenopleiding, mijn schaakexpertise en bijna 20 jarige trainerservaring kan ik een opmaat programma voor elke sterkte als groepsformaat bieden.
Jouw schip
Trainers leren net als pupillen hun hele leven lang. Sterker nog, het zijn vaak de pupillen die trainers dwingen hun vak echt te verstaan. De uitdagingen die pupillen aan de trainer voorschotelen, zorgen ervoor dat je als trainer scherp en fris blijft. Via mijn lidmaatschap NLcoach, de organisatie voor, door en van coaches, volg ik regelmatig update-cursussen en laat ik mij inspireren door collega topcoaches en trainers. Vooral door een kijkje te nemen in andermans keuken, krijg je soms verfrissende inzichten en inspiratie om zelf ook weer verder te ontwikkelen en/of accenten te leggen in je trainersprogramma. Hard werken komt in een heel ander perspectief te staan als je naar zwemmers kijkt (die om 5 uur opstaan) of als je ziet hoeveel kilometers een wielrenner per dag wegtrapt.
Schaakontwikkeling is grotendeels jouw schip op koers houden, zoals Van der Sterren het mooi en treffend omschrijft in zijn boek ‘Zwart op Wit’.
“…. Het is wel degelijk van groot belang voor een schaker om zichzelf als het ware te observeren tijdens een partij, en die vaardigheid heb ik blijkbaar niet van nature. Het is te vergelijken met een schip op open zee, waarvan voortdurend in de gaten moet worden gehouden of het nog op de juiste koers ligt. Ook als schaker moet je ervoor zorgen dat je door de stormen van emoties, vermoeidheid en gedachten niet uit de koers geslagen wordt. Het gaat er niet om ze te vermijden (want als je de zee op wilt, lukt dat toch niet), maar om er zo goed mogelijk mee om te gaan. Door hier een soort antenne voor te ontwikkelen raak je met je eigen binnenwereld vertrouwd en schrik je niet als er weer een storm opsteekt. Je reageert gewoon adequaat en maakt je verder niet druk. Het schip blijft op koers.”